ენათა-ლოგია

მიუხედავად იმისა, რომ ინგლისური(ც) არ ვიცი და საერთოდ, ჩემი ენათმცოდნეობა, ქართულისა და მეგრულის გარდა, მარტო რუსულს მოიცავს, წარსული ცხოვრება მაინც მაფიქრებინებს, რომ არის ჩემში რაღაც ლინგვისტური…

ამ ენათმეცნიერული საწყისების განვითარებას ჩემს ძმასა და ნათესავს (ლადოს) უნდა ვუმადლოდე. მთელი ჩვენი შემადგენლობა + ჩემი ბიძაშვილი სოფელში ვატარებდით ზაფხულს. არ ვიცი, ვის მოუვიდა თავში ახალი ენის გამოგონება, მაგრამ ერთხელაც ლადომ და ჩემმა ძმამ ამ ენაზე დაიწყეს საუბარი. სიტყვები თითქოს ნაცნობი ჩანდა, მაგრამ მაინც ვერაფერს ვიგებდით და მე და ჩემი ბიძაშვილი შურით ვიხერხებოდით.

წინადადება ამ ავადსახსენებელი ენიდან:
ძნ დვლ ნ, ბრლდ ჩვნ ვყვთ სლლბ.

როცა ამ ენას დამწერლობაც (მოცეკვავე კაცუნების ანბანი) დაემატა, ჩვენი მოთმინების ფიალა იმ დონემდე აივსო, რომ გადავწყვიტეთ სასტიკად გვეძია შური! შეგვექმნა ენა, რომელსაც ვერარა ხორციელი ვერ ამოხსნიდა! ჩემი ბიძაშვილი ჩემზე 6-7 წლით უფროსია და შემოქმედის პასუხისმგებლობაც მან აიღო საკუთარ თავზე. ბევრი მსჯელობისა და ფიქრის შედეგად იშვა ენა, რომელიც დღემდე დაცინვის საგნად რჩება.

წინადადება “ჩვენი” ენიდან:
აბაღ, რაღ გვეგონაღ? სიტყვებზეღ ღ-სღ მიმატებითღ დავამარცხებდითღ მტერსღ?

მოკლედ, ეს ენა მეტად უბადრუკ პრინციპზე იყო დაფუძნებული და მალევე იქნა მოსროლილი სანაგვეზე.

ამის მერე, უკვე თბილისში დაბრუნებულმა, დაქალთან ერთად ახალი ენის შექმნაზე დავიწყე ფიქრი, ეს მცდელობა საკმაოდ წარმატებული აღმოჩნდა და იშვა ნეა.

წინადადება ახალი ნეადან:
საე ევრთობოდი აბვშვობაში.

მოგვიანებით აქტუალური გახდა კვლავ ჩემი ძმის მიერ პოპულარიზებული: აენ, ელიცრომ მაოდსაკ ლიაძნელ, უთ რაჩქა დომებმოინ რაკსლაპა.

16 წლისა უკვე სამხატვრო კოლეჯში ვსწავლობდი და წესით, მსგავსი სისულელეების ნაცვლად, ბიჭებზე უნდა მეფიქრა, მაგრამ ეს ლინგვისტური ნიჭი მაინც არ მაძლევდა მოსვენებას და დაიბადა ენა, რომელზეც, დანარჩენი ჯგუფელების გულისგასახეთქად, მე და ჩემი დაქალები ვლაპარაკობდით: ენო საკმო უნო პრინცო იყო დაფო, მაგრო სასო კია!

ჩვენს ენასთან დაკავშირებით სულ ის მახსენდება, როგორ შევიდა ჩემი მეგობარი (ვიკა) ფერმწერთა ჯგუფში კითხვით: რეზო ხომ არ გაქვთო?

ამ ყველაფერს შეიძლება დიდი გაუგებრობა მოჰყოლოდა, რადგან ხსენებულ ჯგუფში მართლაც სწავლობდა რეზო, ვიკა კი მიამიტად მხოლოდ და მხოლოდ სამხატვრო დანას, “რეზაკს” ითხოვდა…

იცნობდეთ, აი ისიც, “რეზო”.

ისაო, ესაო, კომპიუტერი და ინგლისურიო, აბა, რომელ ორგანიზაციას არ გავამდიდრებდი ამხელა ენობრივი მარაგით?